آتش دشمن کجاست

اینکه بدانیم آتش حمله دشمن کجاست مهم است لااقل ازاین باب که خود ما بدانیم کدام سنگر ها را مستحکم تر کنیم، بخصوص که با نزدیک شدن به انتخابات این آتش ریختن , بیشتر شده است .

براساس ارزیابی های کمی و کیفی چهار نهاد حاکمیتی, درتیر راس اصلی تخریب دشمن قرار دارند که عبارتند از سپاه پاسداران، شورای نگهبان، قوه قضائیه و صداوسیما البته این تخریب ها شامل نقدهای منصفانه و منطقی نمی شود و در دایره این ارزیابی ها جریان هایی که صرفا جهت تخریب این نهاد ها عمل می کنند رصد شده است .

آنچه دراین میان جای تامل دارد بیشترین تخریب ها علیه رسانه ملی است, گفته می شود علت اینکه به این بخش بیشترین حملات می شود بخاطر نقش سپر دفاعی رسانه ملی است . 

مقام معظم رهبری صداوسیما را رسانه ملی نامید چرا که در جهان امروز رسانه ملی هر کشور قدرت ملی آن کشور تلقی می شود.

حتی در طرف مقابل هم مثلا اگر بی بی سی را از انگلیس بگیرید، انگلیس شیر بی یال و دم و اشکم می شود تهدید و تصمیم اش در سطح بین الملل مثل تهدید جیبوتی تلقی می شود .

بار معنایی رسانه ملی درست مثل عبارت پرچم ملی، ارتش ملی، نقشه و زبان ملی است. همانگونه که پرچم ملی را نمی شود زیرپا گذاشت، نمی توان اعتبار رسانه ملی خود را هم لگدمال کرد . 

عبور دشمن از رسانه ملی یعنی دیگر هیچ سنگری در کشور تاب مقاومت در برابر دشمن را نخواهد داشت . 

تاکنون هم هر اقدامی علیه امنیت ملی ما صورت گرفته یعنی از جنگ تحمیلی تافتنه88 ، میدان داری رفع این تهدیدات وانسجام ملی با کمک رسانه ملی بوده است. 

البته اینکه برای تقویت آن چه نقد ها وچه تشویق ها باید کرد سازکار قانونی وجود دارد , اما اینکه شخصی چه مسول چه غیرمسول ، چه از این جناح و چه از آن جناح تیشه به ریشه رسانه ملی بزند یعنی این فرد هنوز جایگاه این سنگر را نمی داند . 

برخی چنان دندان تیز به رسانه ملی نشان می دهند که اهالی رسانه در آرزو  مانده اند لاقل یکبار هم که شده این عبارات فاخر و کلمات ابداعی را علیه  رسانه های دشمن بکارببرند .

صفت مومنان دُرشتی بر دشمن است و نرم خویی بر برادران دینی است ولی برخی سخنان علیه رسانه ملی حکایتی واژگونه دارد .

اینکه رسانه ملی ما یک تنه در برابر 200 شبکه فارسی زبان و دهها بنگاه رسانه ای دشمن می جنگد خود یادآور رشادت دفاع مقدس است . 

برخلاف تصورها و شایعات بودجه یکی از  شبکه های بی بی سی از کل اعتبارات و فشنگ های رسانه ملی ما بیشتر است . بخاطر نشناختن جایگاه ، گاهی این جناح و گاهی آن جناح برای مظلوم نمایی، یا مطالبه گری یا برای پوشاندن کم کاری خویش تازیانه برگرده رسانه ملی می کشند. 

برخی اوقات هرکه می خواهد ارادت خالصانه حزبی خود را نشان دهد حتما باید آسمان ریسمان کند شاید علیه رسانه ملی تخریبی کند که مقبول افتد, البته همین افراد هر وقت هجمه شدید حریفان خود را می بینند تازه آن زمان صدا می زنند پس صداوسیما کجاست, بخصوص از زمانی که فضای مجازی را بدون نظارت در جامعه رها کردند و دریافتند که همان بهره سیاسی که خود  از فضای مجازی می برند رقیب هم بی رحمانه همانگونه می تازد، صدای رسانه ملی پس کجاست ؟، بیشتر شنیده می شود  . 

برای اینکه پرچم ملی به داد ما برسد باید پا را از روی پرچم برداشت، باید سنگر را تقویت کرد تا در آن امن بود , هرجای سنگر را رخنه کنیم تیر وترکش دشمن از همانجا می آید